| بایگانی |
|
November 2005 December 2005 January 2006 June 2006 January 2007 September 2007 October 2007 July 2009 |
|
تنفر و احتیاج، مثل با دست پس‌زدن و با پا پیش‌کشیدن می‌مونه. |
|
|
|
باور به دوست‌داشته‌شدن اولین قدم است در دوست‌داشته‌شدن را حس‌کردن. |
|
|
|
بی‌کاری آخرهفته و اجبار به خوب‌بودن - یا بالواقع خویشتن را خوب‌نشان‌دادن - میل به دشنامیدن را آنچنان زیاد می‌کند که می‌خواهی از عمق وجود دشنام بکشی بر سر دلیل تمام نداشتن‌ها و نرسیدن‌ها. از ترس اینکه دشنام بشنوی، ساکت می‌مانی. |
|
|
|
از پارسال میلادی تا امسال مسیحی هیچی اینجا ننوشتم. حالا فرق سال نو را با کریسمس می‌دونم ولی هنوز نمی‌فهممشون. کم‌نویسی این چندوقته با توجه به عنوان وبلاگ خیلی هم اتفاق بدی نیست. (شاید هم باشه) دارم یاد می‌گیرم که به فرنگی دشنام بشنوم و به فرنگی بشکنم و به فرنگی بشکونم. زندگی تو غربت نغمه‌ی ناجور زندگی مرفه و مقایسه است. مثل ناله‌ی کشیده‌شدن ناخون رو تخته اونم وسط کلاس جبر اول دبیرستان. |
|
|